Մենք ի վիճակի ենք հավակնոտ նպատակներ որդեգրելու

Նախորդ հայտարարությամբ ես անդրադարձա, այսպես ասած, «հեղափոխություն վերևից» թեզին, մատնանշելով, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը փետրվարի 12-ի իր ելույթով դրեց Հայաստանի «Մեծ վերելքի» սկիզբը, որի իրականացման համար հեղափոխական մոտեցումներ են պետք: ՈՒրախ եմ, որ արձագանքները թե՛ հասարակության, թե՛ մեր թիմակիցների դրական են: Խոսելով մեծ վերելքի մասին, ինչ խոսք, առաջին մարտահրավեր պետք է համարել կոռուպցիան և անզիջում պայքար տանել դրա դեմ: Անզիջում պայքար, ինչպես դա արեց Լի Կվան Յուն՝ Սինգապուրում, ինչպես դա արեցին հրեաները Իսրայելում, իսկ նրանք դա արեցին գործով և ոչ թե խոսքով: Քանի որ մենք ընդամենը մի քանի ամիս է, ինչ սկսել ենք խոսել մեծ վերելքի մասին և գործել կոռուպցիայի դեմ, ինչ խոսք, տեսանելի արդյունքներից խոսելը դեռ վաղ է: Սակայն անհրաժեշտ է դրանց համար լուրջ հիմքեր ստեղծել: Այսօր խոսելու եմ այդ հիմքերի ստեղծման մասին:

Ընդհանրապես, մեթոդաբանության մեջ կա, այսպես կոչված, նպատակադրման սխեմա: Դա հետևյալն է. ցանկացած սուբյեկտ, նպատակ որդեգրելիս, հիմնականում առաջնորդվում է իր ներքին մղումներով կամ արտաքին պատվերով և, որ առավել կարևոր է, իր գիտակցական պատկերացումներով: Նպատակը ձևակերպելուց հետո սուբյեկտը գնահատում է այն իրականացնելուն օգնող և խոչընդոտող հանգամանքները: Այսինքն, նպատակի հստակ ձևակերպման համար շատ կարևոր են սուբյեկտի գիտակցական պատկերացումները, ինչը մեզանում, որպես հավաքական սուբյեկտի, բացակայում է:

Այսպիսով, Հայաստանի քաղաքական էլիտան պետք է շատ ինտենսիվ քննարկի և նույնացնի իր գիտակցական պատկերացումները այդ «Մեծ վերելքի» նպատակադրմանն ու իրականացման հնարավորությանը: Այս գործում իշխանություն և ընդդիմություն չկա: Իհարկե, առաջնահերթ կերպով հանրապետական կուսակցությունը պետք է այս խնդրի շուրջ ձևավորի իր միասնական պատկերացումները:

Մենք ի վիճակի ենք նման հավակնոտ նպատակներ որդեգրելու և ողջ հանրության հետ դրանք իրականացնելու: ՈՒղղակի առկա են բազմաթիվ խոչընդոտող հանգամանքներ, որոնցից մի քանիսին ցանկանում եմ անդրադառնալ:
Դրանք համընդհանուր բարիքի և հանրային երջանկության առանցքային խոչընդոտներն են, որոնք Մահաթմա Գանդին բնորոշել է որպես 7 սոցիալական մեղքեր:

Դրանք են՝
Քաղաքականությունն առանց սկզբունքների:
Բարեկեցությունն առանց աշխատանքի:
Գործարարությունն առանց բարոյականության:
Հաճույքն առանց խղճի:
Գիտելիքն առանց բնավորության:
Գիտությունն առանց մարդասիրության:
Հավատամքն առանց զոհաբերության:

Վահրամ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

Մեկնաբանություններ